பறக்கும் தேவதைகள்
நடந்து பார்த்ததில்லை...
கால்பாவாத தேவதைபோல
வான் வெளி தாண்டியும்
அலையும் கவிதைகள்...
என்றேனும்,
ஒற்றை நட்சத்திரம் மட்டும்
ஒளிரும் ராத்திரியின் நிசப்சத்தில்
மொட்டைமாடி தரைக்குளுமை
முதுகுணரும் அந்த வேளை
தென்னைமர நிழல்
இருட்டின் நிறத்தில்
என் மீது கவிந்திருக்கும் கவின்பொழுது
விரித்து வைத்த என் கவிதைபடித்து விட்டு...
நின்று ஒருநிமிடம் பார்த்துவிட்டு
புன்னகை வீசிச்செல்லுமொரு தேவதை,
கண்ணில் ஆதங்கத்துடன்...
பாவம் தேவதைகள்...!!!
பறந்து கொண்டே இருக்க வேண்டியிருக்கிறது!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக